BACK SEAT
MARK x JINYOUNG
ในคืนวันศุกร์หลังจากที่อดทนทำงานหนักมาตลอดทั้งสัปดาห์ จะมีอะไรดีไปกว่าพูลปาร์ตี้ที่เปิดเพลงตื้ดจังหวะเร้าใจ สาวสวยที่ใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นเดินไปเดินมา และเหล้าชั้นเลิศที่มีเสิร์ฟไม่อั้นตลอดงาน
นอกเสียจากคุณคือ ‘มาร์คต้วน’ ผู้มาร่วมงานเพียงเพราะเถียงแพ้แฟนตัวเอง
ใช่ คุณคือมาร์คต้วน
คุณยกน้ำอัดลมขึ้นจิบแก้เซ็งในขณะที่ตั้งคำถามกับตัวเองเป็นรอบที่ร้อยว่ามานั่งทำบ้าอะไรอยู่ที่นี่ ไม่ต้องถามว่าทำไมไม่ดื่มเหล้า ลองมีแฟนเป็น ‘ปาร์คจินยอง’ สิ แค่เห็นหมอนั่นเดินชนแก้วกับเขาไปทั่วงานคุณก็พาลหงุดหงิดจนกินอะไรไม่ลงแล้ว
สิ่งหนึ่งที่จินยองไม่เคยรู้คือคุณขี้หึงมาก
“มี้มีมี่มีเซ็กซี่มี~ ไอ้มาร์ค ทำไมมึงไม่แดกเหล้า” แจ็คสันที่หน้าแดงก่ำเดินมาตบไหล่คุณแล้วถามคำถามยอดฮิตประจำวัน คุณถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย คิดในใจว่าจะเขียนคำตอบลงไอแพดแล้ววางโชว์ไว้ หากใครถามก็จะทำเพียงแค่ชี้นิ้วไปด้านข้างเท่านั้น
สาบานจริงๆ ว่าถ้าไม่ใช่แจ็คสันคุณจะไม่ตอบคำถามนี้แล้ว
“กูขับรถมา เดี๋ยวโดนจับ”
“ถ่อวววววว กลัวไรว้า เมาก็นอนบ้านกูดิเฮ้ย” แจ็คสันยื่นข้อเสนอ เขาเป็นเจ้าภาพงานปาร์ตี้คืนนี้ รวมถึงเป็นเพื่อนสนิทของคุณด้วย
ทว่าคุณกลับปฏิเสธอีกฝ่ายทั้งสีหน้าและน้ำเสียง “ไม่ล่ะ ขอบใจ”
“เฮ้ยมาร์ค มึงทำแบบนี้กับกูไม่ได้นะเว้ย มึงเป็นเพื่อนกูป่าวว้า นี่กูอุตส่าห์จัดปาร์ตี้ฉลองที่แบมอุตส่าห์ยอมกลับมาคบกับกูนะเว้ย มึงจะมานั่งหน้าเซ็งอยู่แบบนี้ได้ยังไง คนเขาด่ากูกันทั้งงานแล้วว่าเลี้ยงเพื่อนไม่ดี”
คุณกลอกตาอย่างรำคาญแล้วเดินหนีไปนั่งที่อื่นแทน ตอนนี้ไม่มีอะไรดูเข้าท่าในสายตาคุณสักอย่าง เพลงก็มีแต่ซาวนด์อิเล็คทรอนิกส์ที่ฟังแล้วปวดหู ไม่นับรวมเหล่าหญิงสาวที่คอยแต่จะส่งสายตาเชิญชวนมาให้คุณเป็นระยะ อาหารก็ไม่อร่อย คนในงานก็น่าเบื่อ แต่ทั้งหมดกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยไปเลยเมื่อเทียบกับปาร์คจินยอง
ตั้งแต่ย่างเท้ามาถึงบ้านของแจ็คสัน จินยองก็สะบัดคุณทิ้งทันควันเหมือนคนที่วิญญาณเพิ่งกลับเข้าร่าง คุณรู้ดีว่าคนรักเป็นเจ้าพ่อปาร์ตี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่ตั้งแต่พวกคุณคบกันจินยองก็แทบจะไม่ออกเที่ยวเลยเพราะคุณไม่ชอบ ทว่างานนี้คุณแพ้ จินยองใช้แบมแบมมาเป็นข้ออ้างในการขออนุญาต แล้วคุณก็มองไม่เห็นทางไหนที่จะเถียงชนะอีกฝ่ายด้วย เรื่องทั้งหมดจึงลงเอยที่คุณต้องมานั่งแหมะเฝ้ามองร่างเล็กโปรยยิ้มให้คนไปทั่ว รวมถึงการกอดจูบทักทายแบบธรรมเนียมฝรั่งอย่างที่เจ้าตัวเคยชินอีก
มันใช่เรื่องไหมที่คุณต้องมานั่งอดทน?
“คุณมาร์ค”
คุณละสายตาจากแฟนไปมองที่ต้นเสียง เป็นยองแจที่ยืนส่งยิ้มเขินๆ มาให้ คุณปรับหน้าหงิกงอของตัวเองให้เป็นปกติก่อนเอ่ยทัก “ว่าไงยองแจ”
“คือยองแจเล่นเกมแพ้” ร่างบางกระอักกระอ่วนเล็กน้อยแล้วจึงอธิบายต่อ “พี่แจ็คสันเลยสั่งให้ยองแจมา เอ่อ มา.. มาจูบคุณมาร์ค”
พ่อมึง!
คุณอุทานด่าเพื่อนรักในใจ แหงล่ะ ไอ้ความคิดอุบาทว์ๆ แบบนี้ต่อให้ยองแจไม่บอกคุณก็เดาได้ว่าใครเป็นหัวเรือ อีกฝ่ายไม่ผิดหรอก แต่คุณไม่ได้อยู่ในโหมดที่จะให้ความร่วมมือกับใครเลยจริงๆ
“โทษทีนะยองแจ คือฉัน...”
“คุณมาร์คช่วยยองแจนะ นะนะ หลับหูหลับตาเอานิดเดียวเอง พี่แจ็คสันขู่ว่าถ้าทำไม่สำเร็จจะให้คุณแบมไล่ยองแจออกจากร้าน” เพราะร่างบางทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ และคุณก็ใจร้ายใส่อีกฝ่ายไม่ลง คุณเลยได้แต่พยักหน้าอย่างจำยอม
เสียงเฮดังลั่นขึ้นทันทีที่ริมฝีปากบางสัมผัสกับปากของคุณ ด้านหลังของยองแจแจ็คสันกำลังชนแก้วรอบวงพลางหัวเราะและชี้นิ้วมาที่เขา
เด็กหนุ่มตะโกนเสียงดัง “มึงตายแน่ไอ้มาร์ค!”
คุณไม่เข้าใจ แต่เมื่อเหลือบไปมองที่อีกด้านของสระน้ำ ใจคุณก็ตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที
ปาร์คจินยองกำลังจ้องตอบกลับมาด้วยใบหน้าที่อ่านไม่ออก
.
.
คุณคือปาร์คจินยอง
เตกิล่าแก้วที่สี่ถูกส่งลงคออย่างไม่สะทกสะท้าน แม้ช่วงนี้จะไม่ได้ดื่มบ่อยแต่สกิลของคุณก็ไม่เคยลดลง นี่เป็นหนึ่งในไม่กี่เรื่องที่คุณภูมิใจ จะมีอะไรดีไปกว่าการมอมเหล้าคนอื่นแล้วล้วงความลับของอีกฝ่ายออกมาในขณะที่ตัวเองยังมีสติทั้งๆ ที่ดื่มไปไม่น้อยกว่ากัน ฟังดูไร้สาระแต่คุณก็สนุกกับมันมาเสมอ
คุณกำลังหลอกล่อให้ยูคยอมเล่าถึงแฟนเก่าอยู่เมื่อเสียงเฮจากอีกด้านของสระดังขึ้น วงสนทนาของคุณทั้งหมดเบนความสนใจไปตรงนั้นทันที แล้วคุณก็ได้เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น
มาร์คต้วน แฟนหนุ่มสุดหล่อของคุณกำลังจูบอยู่กับชเวยองแจ
โอ้ มาย ฟัคกิ้ง ก็อด!
“มึงตายแน่ไอ้มาร์ค!” เสียงแจ็คสันตะโกนขึ้นมา มาร์คมีสีหน้างงๆ ก่อนจะหันมาทางนี้ พวกคุณสบตากันอย่างเงียบงันก่อนจะเป็นคุณที่เผลอหลบตามาเสียก่อน ไม่ไหว ใจมันร้อนเป็นไฟขึ้นมาเฉยเลย
“ฝีมือแจ็คสันแหง” หญิงสาวอีกคนพูดขึ้นมา ใช่ คุณก็คิดแบบนั้นแหละ ทั้งๆ ที่บอกตัวเองว่าอย่าใส่ใจแต่ภาพที่ผู้ชายของคุณกำลังโดนคนอื่นจูบมันทำให้คุณหงุดหงิดขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล
“ว่าแต่ไม่เคยเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นเลยแฮะ เพื่อนใหม่แจ็คสันเหรอ” ผู้หญิงอีกคนที่นั่งติดคุณเปรยขึ้นมาลอยๆ
“นี่เธอไม่รู้จักมาร์คได้ยังไงน่ะ นั่นตัวเต็งหนุ่มคลีโอปีนี้เชียวนะ”
“เออ จะว่าไปก็หล่อดี ดูสิ มองมาทางนี้ด้วย ไปลองอ่อยดีมั้ย?”
เพล้ง!
คุณเผลอปล่อยแก้วที่อยู่ในมือร่วงลงพื้นโดยไม่ได้ตั้งใจจนเศษแก้วกระเด็นไปโดนเท้าของคนข้างๆ ยูคยอมสร่างเมาทันที
“เกิดอะไรขึ้น” มาร์ควิ่งหน้าตั้งเข้ามาถาม คุณยังอยู่ในอาการช็อคเลยไม่ได้ตอบอะไรออกไป สีหน้ามาร์คดูกังวลอย่างเห็นได้ชัด เขาเอื้อมมือมาแตะที่หน้าผากของคุณ คุณเผลอสะดุ้งแล้วเด้งตัวถอยหนีอย่างแรง จนทำให้คุณเสียหลักหล่นลงไปในสระว่ายน้ำ มาร์ครีบกระโดดตามลงมาช่วย ทันทีที่ร่างโปร่งดึงคุณขึ้นสู่ผิวน้ำ คุณก็รีบหายใจเอาอากาศเข้าปอดยกใหญ่
เสื้อเชิ้ตสีขาวชุ่มน้ำแนบไปกับผิวกายเนียนละเอียดของคุณจนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งได้อย่างชัดเจน มาร์คดึงคุณมากอดเข้าไว้เพื่อบดบังจากสายตาคนอื่น หน้าของพวกคุณอยู่ห่างกันแค่ลมหายใจกั้น
“อย่ามาเล่นเลิฟซีนในสระน้ำบ้านฉันนะว้อย!” แจ็คสันตะโกนแซว มาร์คจิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์แล้วลากคุณขึ้นจากสระ คุณอยากตะโกนตอบแจ็คสันเหลือเกินว่ามันไม่ได้โรแมนติกอย่างที่ใครคิด มองแวบเดียวก็รู้ว่ามาร์คกำลังไม่พอใจคุณอยู่ ทั้งๆ ที่ฝ่ายที่โกรธควรจะเป็นคุณมากกว่า
ทำไมคนที่ไปจูบกับคนอื่นถึงมีสิทธิ์มาโกรธกันล่ะ?
ปาร์ตี้ไม่สนุกอีกต่อไปแล้ว พวกคุณทั้งคู่ขอตัวกลับทันที มาร์คขอผ้าขนหนูผืนโตมาให้คุณคลุมตัวเอา
ไว้ในขณะที่ตัวเขาถอดเสื้อนอกออกจนเหลือแต่เสื้อกล้ามตัวบางเท่านั้น
“ขึ้นรถ” มาร์คสั่งห้วนๆ แล้วยัดตัวเองลงไปยังฝั่งคนขับ คุณเบ้ปาก ไม่เข้าใจสักนิดว่าทำไมอยู่ๆ แฟนหนุ่มก็องค์ประทับ ร่างโปร่งสตาร์ท Bentley คู่ใจแล้วเปิดกระจกเรียกคุณอีกรอบ ทว่าคราวนี้น้ำเสียงอ่อนลงเยอะ “จินยองครับ ขึ้นรถ”
จินยองครับ..
โอเค คุณแพ้
“หนาว” คุณบ่นทันทีที่ปิดประตู นึกโทษความดื้อด้านของตัวเองที่ไม่ยอมเปลี่ยนเสื้อตามที่มาร์คสั่งตั้งแต่ทีแรก พอเสื้อชื้นๆ เจอกับแอร์เย็นๆ ก็ถึงกับสั่นทันที
“แล้วทำอีท่าให้ตกน้ำได้” มาร์คถาม เขายังไม่ออกรถเพราะอยากเช็คคนข้างๆ ก่อนว่าโอเคจริงไหม
คุณไม่กล้าบอกความจริง “จำไม่ได้ เมา”
“เมา?” สารถีรูปหล่อทวนคำเสียงสูง “เมาดิบมากกว่ามั้ง”
คุณเกลียดมาร์คต้วนจับใจที่รู้ทันไปเสียทุกอย่าง!
แล้วจู่ๆ มาร์คก็เริ่มบทสนทนาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง “ครั้งหน้าไม่เอาแบบนี้แล้วได้มั้ย ผมไม่สนุกเลย”
“แบบนี้คือแบบไหน” คุณถามกลับ
มาร์คลดแอร์แล้วหันมาสบตาคุณ ความจริงจังในจักษุสีนิลทำให้คุณประหม่าขึ้นมาทันที “แบบที่คุณเดินชนแก้วกับคนอื่นไปทั่ว เดี๋ยวก็โดนกอด เดี๋ยวก็โอบไหล่”
“แต่อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้จูบใครนะ” คุณสัพยอกกลับอย่างหงุดหงิด
มาร์คนิ่งไปสักครู่ก่อนพยายามแก้ตัว “ก็ไอ้แจ็คสันมันแกล้งยองแจ นั่นไม่สมควรเรียกว่าจูบด้วยซ้ำ ยองแจก็แค่ —”
โอ๊ย ช่างหัวชเวยองแจ!
คุณดึงมาร์คมาจูบเร็วๆ ทันทีเพื่อลบรอยริมฝีปากคนอื่น เพราะยิ่งมาร์คพูดถึงภาพติดตานั้นก็ยิ่งเด่นชัดขึ้นในสมอง ไม่อยากจะยอมรับเลยว่าแค่จูบระดับอนุบาลแบบนั้นจะทำให้คนอย่างปาร์คจินยองหึงได้ถึงเพียงนี้ นั่นแหละ แต่ก็เป็นไปแล้ว
นัยน์ตาของมาร์คทอประกายล้อเลียนทันทีที่คุณผละริมฝีปากออก เขากระซิบถาม “หึงเหรอ”
คุณหน้าแดง “บ้า ใครจะหึง!”
ชายหนุ่มกระตุกยิ้มอย่างชอบใจที่เห็นคุณเขินและโกรธในเวลาเดียวกัน มาร์คขยับตัวเข้ามาใกล้คุณมากขึ้น นัยน์ตาคู่สวยทอประกายวาบหวาม “ยังหนาวอยู่มั้ย”
คุณสัมผัสได้ถึงนัยยะซ่อนเร้นจากประโยคเหล่านั้น แต่ก็เลือกจะมองข้ามไป “ก็.. หนาวอยู่”
ชายหนุ่มดูยินดีที่คุณตอบไปเช่นนั้น มาร์คใช้สายตาโลมเลียคุณตั้งแต่ริมฝีปาก ต้นคอ หน้าอก ลงต่ำไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงส่วนสำคัญ เขาทำให้คุณรู้สึกโป๊ทั้งๆ ที่ยังใส่เสื้อผ้าครบชุด
“จินยองครับ มาทำให้ร่างกายอบอุ่นกันหน่อยมั้ย?”
มาร์คจูบคุณทันทีโดยไม่รอฟังคำตอบ
Alright girl
Don’t be afraid of it
I’ma put you on my back seat
Here this
ใช้เวลาไม่นานคุณก็พาร่างของคุณและจินยองย้ายมาอยู่ที่เบาะหลังได้สำเร็จ ขอบคุณอะไรก็ตามที่ดลให้คุณเอา Bentley มาขับในวันนี้ เพราะมันมีพื้นที่มากพอที่จะเล่นสนุกได้ภายในพื้นที่แคบๆ
“เอาจริงเหรอ” จินยองเอ่ยถาม สีหน้าดูกังวล ผิดกับบุคลิกประจำตัวที่มักจะทำอะไรด้วยความมั่นใจอยู่เสมอ
คุณลูบที่ริมฝีปากของอีกฝ่ายไปมาอย่างหลงใหล “บางทีชีวิตก็ต้องมีเรื่องตื่นเต้นบ้าง”
“แจ็คสันอาจจะเดินมาเจอเราสองคนก็ได้นะ”
“ช่างหัวมัน”
จินยองมองหน้าคุณนิ่ง “นี่เหมือนไม่ใช่นายเลย”
“รู้จักไว้ซะสิ นี่แหละต้วนอี้เอินเวอร์ชั่นขี้หึงล่ะ” คุณกล่าวไว้แค่นั้นแล้วจึงก้มลงจูบเด็กดื้อของคุณทันที
จินยองที่มีอาการต่อต้านในตอนแรกค่อยๆ ผ่อนคลายตามจนเริ่มเคลิ้มไปกับการชักนำของคุณ
เห็นนิ่งๆ อย่างนี้ก็เถอะ จริงๆ แล้วคุณจูบเก่งมาก
เสื้อผ้าเปียกชื้นทำให้คนทั้งคู่บดเบียดร่างกายเข้าหากันมากขึ้นเพื่อเพิ่มไออุ่น คุณกับจินยองจูบกันบ่อยจนรู้จักทุกซอกทุกมุมในปากของกันและกันเป็นอย่างดี ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ในขณะที่มือก็ทำหน้าที่ปลดเสื้อผ้าที่เป็นดั่งกำแพงด่านแรกออกไปอย่างลวกๆ
คุณละจากริมผีปากบางมาที่ใบหู จินยองหลุดเสียงครางมาให้ได้ยินเป็นครั้งแรกเมื่อโดนสัมผัสด้วยปลายลิ้นของคุณ เขาเริ่ดหน้าขึ้นเพราะโดนความรู้สึกเสียวซ่านพุ่งเข้าจู่โจมกะทันหัน มือบางจิกลงที่ไหล่ขวาของคุณอย่างต้องการระบายอารมณ์ คุณรู้จักร่างกายของจินยองดีพอๆ กับตัวคุณเอง คุณรู้ว่าต้องทำตรงไหนอย่างไรเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ต้องการ ปาร์คจินยองเป็นคนที่ดูแรงเพียงเปลือกนอก เนื้อในของเด็กหนุ่มยังมีความใสซื่ออยู่อีกมาก
นั่นเป็นอีกหนึ่งเสน่ห์ที่ทำให้คุณหนีไปไหนไม่รอด
“วันนี้คุณทำผมโกรธหลายเรื่องมากเลยนะรู้มั้ย” คุณพูดทั้งๆ ที่ยังไม่ละออกจากต้นคอระหง จินยองเกร็งตัวทันทีเมื่อคุณเริ่มทำรอยคิสมาร์ค “ฝากไว้ คนที่มารุ่มร่ามจะได้รู้ว่ามีเจ้าของแล้ว”
“ม..มาร์ค.. ตรงนั้น อ..อย่า”
“แล้วก็อีกเรื่อง” คุณไม่สนใจเสียงหวานที่ร้องห้าม “ถ้าหึงก็บอกว่าหึง”
“อะ..อะไรกัน อื้อ”
ฝ่ามือของคุณลูบไล้ผ่านผิวกายเนียนลื่นของอีกฝ่าย จงใจปัดผ่านกุหลาบสองดอกที่กำลังบานชูช่อรอให้คุณเข้าไปชื่นชม จินยองสะดุ้งสุดตัว จิกต้นแขนคุณแรงกว่าเดิมตามอารมณ์ที่ถูกโหมให้สูงขึ้น ใบหน้าของจินยองยามตกอยู่ในห้วงตัณหากระตุ้นสัญชาตญาณดิบในตัวคุณได้ดีเหลือเกิน จนคุณต้องกดจูบที่ริมฝีปากบางอีกหลายๆ ที
นิ้วมือของคุณเลื้อยลงต่ำไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงจุดสำคัญ
จินยองรีบตามมาตะปบมือคุณไว้ทันทีก่อนได้เริ่มทำอะไร คนรักส่ายหน้าไปมาอย่างอ้อนวอน “เดี๋ยวคนมาเจอนะ”
“บอกแล้วไงว่าไม่สน”
“อย่าเอาแต่ใจตัวเองสิ”
คุณขมวดคิ้วแล้วกระชากมือของจินยองให้มาสัมผัสกับอีกหนึ่งตัวตนของคุณ “คุณทำให้ผมเป็นถึงขนาดนี้แล้วก็ต้องรับผิดชอบสิ”
แม้จะอยู่ในที่อับแสงแต่คุณก็เห็นว่าหน้าของจินยองเปลี่ยนเป็นสีชมพูจางๆ เจ้าพ่อปาร์ตี้จิ๊ปากแต่ก็พยักหน้ายอมในที่สุด หัวใจของคุณเต้นระรัวในขณะที่โน้มอีกฝ่ายให้นอนราบไปกับเบาะหลัง
“แคบจัง” คนที่ไร้ทางหนีแสร้งพูดเพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย
คุณกระตุกยิ้มมุมปาก “ข้างในตัวคุณแคบกว่านี้อีก”
จินยองฟาดเข้าที่อกของคุณหลายๆ ทีจนคุณเจ็บ ใบหน้าขวยเขินที่เห็นไม่บ่อยนักในยามปกติเร้าให้คุณอยากจะสัมผัสอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกทั้งหมดที่คุณมี
“เชื่อใจผมนะ”
“อ๊ะ” จินยองกัดริมฝีปากของตัวเองเพื่อสะกัดกลั้นความรู้สึกบางอย่างในขณะที่คุณเริ่มปรนนิบัติเขาราวกับเจ้าหญิง ขาอีกหนึ่งของจินยองพาดอยู่บนไหล่คุณ ในขณะที่ริมฝีปากของคุณก็กำลังหยอกเอินอยู่กับต้นขาด้านในของเด็กหนุ่ม จากมุมนี้คุณเห็นคนรักได้ครบหนึ่งร้อยแปดสิบองศา อกบางสะท้อนขึ้นลงตามอัตราการหายใจที่เริ่มถี่มากขึ้น ไม่รู้ว่าตั้งใจไหม แต่การที่จินยองช้อนตามองคุณด้วยตาแบบนั้นมันช่างดูยั่วยวนเสียยิ่งกว่าอะไร ปากนิด จมูกหน่อย เจอแบบนี้ถ้าคุณทนไหวก็ไม่ใช่คนแล้ว
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นนับจากวินาทีนี้ คุณสาบานว่าจะไม่หยุดจนกว่าทุกอย่างจะเสร็จสมบูรณ์
Wanna touch your body all night
คุณกำลังจะหลอมละลาย
อากาศในรถเย็นเยียบ ทว่าอุณหภูมิภายในตัวกลับร้อนแรงยิ่งกว่าไฟ เหงื่อเย็นๆ ไหลโทรมกายจนเบาะหนังเปียกลื่น
“ไหวมั้ย” คนรักของคุณกระซิบถาม เขาจับคุณพลิกคว่ำก่อนจะปรนเปรอคุณด้วยของเล่นชิ้นโปรด คุณร่ำร้องไม่เป็นภาษา ทว่าอีกฝ่ายเข้าใจดีว่าคุณรู้สึกอย่างไร เพราะพวกคุณมีภาษาของคุณเองซึ่งใช้การตอบสนองด้วยร่างกาย ด้วยพื้นที่ที่คับแคบทำให้พวกคุณขยับตัวได้ไม่มากนัก แต่กลับเป็นข้อดีที่ทำให้คุณได้ใกล้ชิดกันยิ่งกว่าที่เคย และกลิ่นกายของมาร์คก็เร้าอารมณ์กว่าที่เป็น
ทุกอย่างที่เป็นมาร์คทำให้คุณเป็นบ้าได้ทั้งนั้น
“ขออยู่ข้างบน” คุณกระซิบเสียงพร่า มาร์ครับบัญชาทันทีด้วยการยกตัวคุณให้มานั่งคร่อมตักตัวเอง คุณแอบยิ้มในความใจดีผิดปกติของแฟนหนุ่มแล้วรั้งเขามาจูบ แค่สถานที่เปลี่ยนไปก็เหมือนมาร์คจะกลายร่างเป็นคนละคน
“วันนี้ร้อนแรงนะ” ไม่รู้ว่าเป็นคำชมไหม แต่นั่นก็ทำให้คุณเขินขึ้นมาอีกระลอก คุณพยายามข่มความอายแล้วแสร้งทำเป็นว่า โธ่ แค่นี้น่ะจิ๊บๆ แล้วเริ่มปฏิบัติการด้วยตัวเอง
สัญชาตญาณของผู้ชายทุกคนรักที่จะเป็นผู้ควบคุม
คุณเผลอร้องออกมาเมื่อพบว่าคราวนี้มันยากกว่าที่คิด มาร์คกระซิบข้างหูบอกให้คุณอ้าขากว้างๆ คุณเถียงกลับไปในใจว่าถ้าทำได้ก็ทำไปแล้ว ไม่ใช่แค่คุณที่ดื่มด่ำไปกับเกมรักครั้งนี้ แฟนขี้หึงของคุณก็ไม่ต่างกัน เขาหลุดครางออกมาไม่เป็นภาษาเมื่อถูกร่างกายคุณกลืนกิน ถ้าโทรศัพท์มือถืออยู่ใกล้มือสักหน่อยคุณจะแอบอัดคลิปเอาไว้เลย รับรองคุณชายมาดหลุดคนนี้ได้กระเด็นจากตำแหน่งหนุ่มคลีโอที่สาวๆ ปรารถนาแน่นอน
“เร็วหน่อยจินยอง” มาร์คออกคำสั่ง ริมฝีปากของอีกฝ่ายวนเวียนอยู่แถวหน้าท้องแบนราบของคุณ คุณเอื้อมมือซ้ายไปจับเบาะหน้าเอาไว้ ในขณะที่มือขวาก็โอบรอบต้นคอของชายหนุ่ม มาร์คดูจะขัดใจที่คุณทำอะไรไม่ทันใจ เขาจึงช่วยคุณในการขยับตัวสวน นั่นยิ่งทำให้น้องชายของมาร์คสัมผัสกับตัวตนของคุณได้ลึกยิ่งกว่าเดิม คุณเริ่มครางไม่เป็นภาษาอีกครั้งเมื่อคนรักเลื่อนมือมาทักทายเด็กน้อยของคุณ การรับสัมผัสทั้งด้านหน้าและด้านหลังภายในเวลาเดียวกันมันทำให้คุณรู้สึกดีจนอยากจะร้องไห้ออกมา
อย่าให้ต้องบรรยายเลยนะ เพราะคุณก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ามันเป็นอย่างไร
“..ม..มาร์ค จะไ..ป..” คุณไม่เหลือสติใดๆ อีกแล้วตอนพูดประโยคนั้น ร่างกายของคุณตอบสนองได้ดีจนเหลือเชื่อ เสียงของคุณและมาร์คประสานกันเป็นหนึ่งเดียวเฉกเช่นร่างกายเมื่อการเกมดำเนินมาจนถึงตอนจบ พวกคุณหายใจหอบเหมือนคนที่เพิ่งวิ่งระยะไกลกันมา ก่อนที่คุณจะโผซบลงที่ลาดไหล่บางอย่างต้องการที่พัก
“เก่งมากคนดี” มาร์คเอ่ยปากชมแล้วจุมพิตที่เปลือกตาของคุณ คุณหมดแรงที่จะปัดป้องหรือแม้แต่บอกให้อีกฝ่าย ‘ถอน’ ตัวออกไปจากเกมนี้เสียที
“กลับบ้านกัน” คุณบอก ซึ่งมาร์คก็พยักหน้ารับแต่โดยดี ชายหนุ่มสวมเสื้อผ้ากลับให้คุณแล้วปิดท้ายด้วยดีพคิสอีกหนึ่งยก
สาบานเลยว่าครั้งหน้าคุณจะไม่หาเรื่องหึงมาร์คอีกแล้ว เพราะเพิ่งได้รู้ว่ามาร์คขี้หึงกว่ามาก
หรือถ้ามีเรื่องให้หึงจริงๆ ก็จะไม่ใช่รถที่มีเบาะหลังแบบนี้แน่นอน
เพราะรถเปิดประทุนน่าสนกว่ามาก
END*
