Other | A LIFE OF BEING 'WRITER'

A LIFE OF BEING 'WRITER' 

WITHOUT HAVING HIS OWN SIGNATURE 

(and no one cares)

1.
ปาร์คจินยองเป็นนักเขียน


จะเรียกแบบนั้นก็ได้ในเมื่อรายได้หลักของเขามาจากการเขียนหนังสือขาย ประกอบไปด้วยนิยายปีละเรื่อง คอลัมน์ในนิตยสารหัวนอกอีกสามฉบับต่อเดือน และบทความจิปาถะทั่วไปแล้วแต่ใครจะจ้างให้เขียน แต่ต้องยอมรับว่าสิ่งที่เขาสนุกที่สุดคือการเขียนนิยาย จินยองหลงรักการสื่อสารกับคนอ่านผ่านตัวอักษร  ตัวแล้วตัวเล่า ตัวแล้วตัวเล่า  เขาบรรจงทำงานอย่างหนักเพื่อตอบแทนความคาดหวังของผู้อ่าน


และตลอดเวลาที่ผ่านมาจินยองคิดว่าเขาทำได้ค่อนข้างดี






2.
จินยองชอบลายเซ็นของฮารุกิ มุราคามิ


ไม่ใช่หมายถึงน้ำหมึกที่จรดลงบนกระดาษในปกรองของ 1Q84 ที่เขาลงทุนไปต่อแถวนานหลายชั่วโมงเพื่อให้ชื่อของตัวเองถูกเขียนโดยนักเขียนที่เขาชื่นชอบนั่นหรอกนะ  แต่หมายถึงสำนวนและวรรณศิลป์ที่มุราคามิใช้ในการพรรณาความล่มสลายของจิตวิญญาณมนุษย์ในหนังสือแต่ละเล่มที่เขียนออกมาต่างหาก  มันมีชีวิตชีวาและบาดลึกจนจินยองต้องหยุดตัวเองทุกสิบบรรทัดเพื่อตั้งสติ


สำหรับปาร์คจินยอง ผลงานของมุราคามิคือความแปลกใหม่  เป็นชารสชาติที่เขาไม่เคยชิม เป็นซิมโฟนีที่ต้องปีนบันไดฟังหน่อยหูจึงจะถึงขั้น เป็นไวน์ชั่นเลิศที่ซ่านซึมอยู่ในอก


และก็เป็นยาพิษที่ทำให้เขาทุรนทุรายมาจนถึงวันนี้
วันที่เขาเสพผลงานของมุราคามิมากเกินไปจนไม่อาจหา ‘ลายเซ็น’ ของตัวเองเจอ






3.
จินยองไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่ทำคือการจมลงไปในลายเซ็นของคนอื่น


เขาเพียงคิดว่าเขาชอบ - ชอบมากๆ - ชอบจนถ้อยคำเหล่านี้ติดแน่นอยู่ในสมอง  ยามที่สองนิ้วพรมพร่ำลงบนแป้นพิมพ์จินยองไม่ได้คิดหรอกว่าเขากำลังใช้คำของใคร  วลีเหล่านั้นราวจะโผล่ขึ้นมาในห้วงความคิดไปโดยอัตโนมัติ  ทั้งจังหวะ การเรียงร้อยประโยค การใช้เครื่องหมาย สิ่งใดก็ตามที่จินยองไม่ทันคิดว่าได้มาจากการเสพลายเซ็นคนอื่น เขาเขียนมันลงไปโดยไม่ได้รู้สึกอะไร อาจเป็นเพราะเขาเองก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน


จินยองยังคงมีความสุขดีกับการเป็นนักเขียนที่เขียนนิยายปีละหนึ่งเรื่อง นิตยสารเดือนละสามคอลัมน์ และงานเขียนจิปาถะที่แล้วแต่ใครจะจ้างเขียน


โดยที่จินยองไม่อาจกล่าวได้ว่าเขามี ‘ลายเซ็น’ เป็นของตัวเองเลยสักวินาทีเดียว











(and he whispers softly, 'who's care? are you fucking born genius bitch!?')

END







Let's kill our Park Jinyoung inside before he poisons you with his sweet smile. You need your own signature. Work harder to find it. (not only in writing, I mean 'every creative things' on earth.)

xoxo

J.