BSON | Like A Fool

 

Title :: Like A Fool
Author :: AliceJay
Genre :: Romantic/Drama
Pairing :: Jaebum/Jackson
Theme song ::  Like A Fool - Keira Knightley









We take a chance from time to time
And put our necks out on the line
And you have broken every promise that we made




ผมคิดว่าผมกำลังจะเป็นบ้า
‘หวังเจียเอ๋อ’ ยืนอยู่ตรงหน้าผม  ไร้ข้อแก้ตัว
มีเพียงใบหน้าเรียบเฉยที่ระยะหลังผมเริ่มจะคุ้นเคย
เฉยชา
ว่างเปล่าเสียจนมองแล้วหัวใจกระตุก




มันไม่มีเหตุผลที่เขาจะต้องขอโทษ
และมันก็ไม่มีเหตุผลที่ผมจะต้องให้อภัย




เราต่างพลาดพลั้งด้วยกันทั้งคู่
ความผิดครึ่งหนึ่งเป็นของเขา  ความผิดอีกครึ่งเป็นของผม
สัญญาที่เคยให้กันไว้พังลงราบคาบเมื่อความเหงาออกฤทธิ์ร้ายแรงกว่าที่คิดไว้
เราห่างกันเพราะผมไม่มีเวลาให้




เขาเบื่อ
เขาจึงแก้เบื่อด้วยการคุยกับใครอีกคน




“พี่เสียใจ”
“ผมก็เสียใจ”
“เหรอ? ทำไมเมื่อกี้ยังเห็นยิ้มหน้าระรื่นอยู่เลยล่ะ?”
“ผมเสียใจที่คนที่ควรจะทำให้ผมยิ้มแบบเมื่อกี้ไม่ใช่พี่  พี่หายไปจากชีวิตผมแล้ว  หายไปนานเหลือเกิน”
“ก็งานยุ่ง”
“ผมรู้  ผมถึงแก้ปัญหาด้วยวิธีของผมเองไงครับ  เพราะไม่ว่าผมจะเรียกร้องจากพี่มากเท่าไร  พี่ก็ไม่เคยสนใจผมมากกว่าเดิมสักที”




สถานะของเรากำลังอยู่ในจุดเปราะบาง
เขาพร้อมจะไป  น้ำเสียงของเขาบอกผมทุกอย่าง
แต่เขาก็พร้อมจะอยู่  ดวงตาของเขาไม่เคยโกหก
มันก็แค่ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในจุดหนึ่งของความสัมพันธ์



And I have loved you anyway



แต่เรายังรักกัน
ผมยังรักเขา
นั่นแหละประเด็น












Took a fine time to leave me hangin' out to dry
Understand now I'm greivin'
So don't you waste my time
Cause you have taken
All the wind out from my sails



ผมเพิ่งรู้ว่าผมสามารถโกรธจนตบหน้าใครสักคนได้ก็วันนี้
‘อิมแจบอม’ ยืนอยู่ตรงหน้าผม  ไร้ข้อแก้ตัว
มีเพียงใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสำนึกผิดที่พักหลังเห็นจนชินตา



เขาผิดนัดผมเป็นรอบที่ร้อย  เหตุผลก็เดิมๆ
ไม่ว่าง ประชุมอยู่ ต้องไปหาลูกค้า มีเอกสารต้องอ่าน
ผมพยายามจะไม่งี่เง่า  รู้ว่าเขาต้องสร้างอนาคต
ชีวิตชนชั้นกลางมีทางเลือกไม่มากนัก  เงินไม่สามารถเสกขึ้นมาได้จากอากาศ
เขาทำงานหนักเพื่อให้เราสบาย



พี่แจบอมไม่รู้  ไม่เคยรู้
ผมไม่เคยต้องการอะไรมากไปกว่าการได้ใช้เวลาร่วมกับเขาบ้าง



“ผมรอพี่อยู่สี่ชั่วโมง”
“มีงานด่วนที่เข้ามาพอดี  เข้าใจหน่อย”
“พี่ควรจะโทรบอกผมบ้าง  ไม่ใช่ปล่อยให้ผมยืนโง่อย่างไร้จุดหมายกับตั๋วหนังสองใบและป๊อปคอร์นรสชาติที่ผมไม่ชอบ”
“แล้วซื้อมาทำไม”
“เพราะผมรู้ว่าพี่ชอบ  และผมก็ชอบพี่มาก  แต่ตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าแค่ชอบอย่างเดียวมันพอไหม”
“เจียเอ๋อ”
“ผมเหนื่อยแล้ว  เราควรห่างกันไหม”
“….”
“นะ”



And I have loved you just the same




ผมจากมา
ความรักคืออะไรผมก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก
รู้แค่ว่ามันกำลังทำร้ายเราทั้งคู่
โกรธ เกลียด เสียใจ
แต่ผมไม่เคยรักเขาน้อยลงเลยแม้แต่นิดเดียว










We finally find this
Then you're gone
Been chasin' rainbows all along




ผมยังเป็นผม
อิมแจบอมมนุษย์บ้างานที่หวังเจียเอ๋อแสนชิงชัง
ต่างจากเดิมหน่อยตรงที่ผมลาออกจากงานแล้ว  ตอนนี้กำลังเริ่มทำธุรกิจเล็กๆ ของตัวเอง
ล้มลุกคุกคลานจนในที่สุดก็ตั้งตัวได้




ผมมีเวลา
แต่ผมไม่มีเจียเอ๋ออีกต่อไป
บ่อยครั้งที่เผลอโทรไปหา  เจียเอ๋อก็ตัดสายทิ้งทุกครั้ง




เพิ่งเข้าใจว่าการอยากเจอใครสักคนแต่เขาไม่มาให้เจอมันรู้สึกอย่างไร
เพิ่งเข้าใจว่าความเหงามีผลแค่ไหนต่อการใช้ชีวิตในแต่ละวัน
มีคนมากมายรายล้อม  แต่ก็ยังเหงาอยู่ดี




หวังเจียเอ๋อจากไปแล้ว
ผมไม่มีความสุข
เพราะหวังเจียเอ๋อนั่นแหละคือความสุข




And you have cursed me
When there's no one left to blame
And I have loved you just the same




ผมอึดอัด
แฟนใหม่ผมมีเวลาให้ผมยี่สิบสี่ชั่วโมง  เจ็ดวันต่อสัปดาห์
เขาเป็นลูกคนรวย  อยากได้อะไรแค่เปรยเล็กน้อยก็ได้
ซึ่งบางทีก็แค่อยากได้  แต่ไม่อยากซื้อสักหน่อย
เขาทำให้ผมอึดอัด




แต่เขาเป็นคนดี
ดีมากๆ
ดีชนิดที่พี่แจบอมเทียบไม่ติด
พี่มาร์คเป็นนิยามของคำว่าเพอร์เฟ็ค
และเพราะเขาดีเกินไปนี่แหละผมจึงเจ็บปวด
เจ็บปวดที่ความดีไม่อาจทำให้ผมรักเขาได้มากเท่าอีกคน




เสียงริงโทนที่ตั้งไว้เฉพาะคนใจร้ายดังขึ้นเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่แน่ใจนัก
ขณะนี้เป็นเวลาตีสองนิดๆ  ปกติพี่แจบอมไม่เคยโทรมาเวลานี้หรอก  นั่นทำให้ผมอดเป็นกังวลไม่ได้
เขาจะเป็นอะไรหรือเปล่า  เกิดอะไรขึ้นหรือ
ตลอดปีกว่าที่เราไม่ได้คุยกันมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง
ผมกัดปาก  มองหน้าจอมือถืออย่างชั่งใจ
สุดท้ายก็พ่ายแพ้หัวใจตัวเองอยู่ดี




“ฮัลโหล”
(“เจียเอ๋อ”)
“เมาเหรอ”
(“อืม  คิดถึงด้วย”)
“…”
(“ไม่คิดถึงกันบ้างเหรอ  พี่คิดถึงเจียเอ๋อจนจะบ้าตายอยู่แล้ว”)
“พูดช้าไปหรือเปล่า  ตอนมีโอกาสให้พูดทำไมไม่พูดล่ะ”
(“เคยคิดว่าตัวเองฉลาด  จริงๆ แล้วโง่เอง”)
“…”
(“กลับมาได้ไหม”)
“ผมมีแฟนใหม่แล้ว”
(“กลับมาเถอะนะ”)
“…”
(“นะ”)
“ทำไมผมต้องกลับไป  พี่ใจร้ายกับผมขนาดนั้นผมไม่ลืมหรอกนะ”
(“ถ้าเจียเอ๋อไม่รักพี่แล้ว  เจียเอ๋อคงไม่ยอมรับโทรศัพท์พี่”)
“คิดไปเอง”
(“แล้วคิดถูกไหม”)




And you have broken every single fucking rule



“อืม”





And I have loved you like a fool.








FIN.